Υπάρχει κάποια περίοδος στην ζωή κάθε ανθρώπου που αρχίζει πραγματικά να βρίσκει τον εαυτό του και να ξέρει όχι μόνο ποιος είναι και που πάει. Αλλά και πότε θα πεθάνει και θα αναστηθεί ξανά. Για μένα αυτή η περίοδος ήρθε ένα χρόνο πριν στην Φιλανδία στην μίνι περιοδεία των Before The Dawn μαζί με τους αγαπημένους μου Bare Infinity.
Αναπολώντας εκείνη την χρονική περίοδο που πραγματικά με προσγείωσε ακόμη περισσότερο και ως άνδρα και ως ανθρώπινη οντότητα αποφάσισα να κάνω ένα review σε ένα άλμπουμ που αν και κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2011 αξίζει και με το παραπάνω να έχει μια θέση στην δισκοθήκη κάθε σοβαρού μεταλλά.
Αναφέρομαι στην καινούρια μπάντα του ταλαντούχου Tuomas Saukkonen που ακούει στο όνομα RoutaSielu. Για όσους ζούσαν σε κάποια σπηλιά ή είχαν αποφασίσει να μονάσουν ο Tuomas Saukkonen είναι ο «ιδιοκτήτης» τεσσάρων κορυφαίων συγκροτημάτων. Θα τα αναφέρω με την σειρά σπουδαιότητας πάντα σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια. Τα τρία πρώτα αποτελούν την επιτομή στο χώρο του μελωδικού death metal ενώ το τέταρτο εισάγει έναν ακόμη πιο σκληρό thrash ήχο κάτι λίγο ασυνήθιστο για μια φιλανδική μπάντα.
Before The Dawn, η βασική μπάντα του Tuomas κορυφαία από κάθε πλευρά. Το φετινό τους άλμπουμ Deathstar Rising είναι πραγματικά σπουδαίο.
Black Sun Aeon. M ο ν α δ ι κ ο ί!!!
Dawn Of Solace. Αν και προς το παρόν έχουν ένα και μοναδικό άλμπουμ που ακούει στο όνομα The Darkness εντούτοις μέσα σε αυτό περιλαμβάνεται ένα κομμάτι που σημαίνει πολλά για μένα (σ.σ. Winter Song)
The Final Harvest. Ακατέργαστος ακραίος ήχος με τον Tuomas πίσω από τα τυμπάνα!
Ο Tuomas έχει μεταλλική καρδιά. Το νέο υλικό που μας σερβίρει κάτω από το όνομα RoutaSielu είναι συμπαγές, βαρύ και ρυθμικό. Κάτι που με ενθουσίασε προσωπικά είναι ότι όλο το άλμπουμ είναι στα φιλανδικά.
Η βάση του άλμπουμ που ονομάζεται Pimeys (που φυσικά σημαίνει darkness) είναι πιασάρικη. Όλη η μουσική που περικλείεται σε αυτόν το δίσκο έχει σκοπό να ακούγεται δυνατά. Δυνατά όταν οδηγείς, δυνατά όταν σηκώνεις βάρη, δυνατά, απλά δυνατά. Το pimeys είναι κομπλέ από τραγούδια τα οποία δεν κρατούν πάνω από πέντε λεπτά (χαρακτηριστικό της στιχουργικής ικανότητας του Tuomas κάθως κάθε τραγούδι του αποτελεί και ένα ποίημα). Το κομμάτι M.E.V. για παράδειγμα είναι καθαρά παλαιάς σχολής του rock και με καθαρά φωνητικά .
Όμως πολλά από τα κομμάτια κινούνται μεταξύ του πιασάρικου ρυθμού και του μελωδικού death metal ξεφεύγοντας από το κλασικό μέταλ παλαιάς σχολής (μιλάμε για Φιλανδούς άλλωστε). Τα κομμάτια “Soturi” (που σημαίνει warrior, όλως παραδόξως το έχω συνδέσει με το όνομά μου και όχι μόνο εγώ) και “Kaipaus” (Longing) είναι καθαρά melodeath κομμάτια στα πρότυπα των Before The Dawn ενώ τα “Sukuhauta” (Family Tomb) και “Resäpallo” είναι πιο wicked φτιαγμένα για τρελό headbanging. Σε αυτόν τον δίσκο όπως και σε όλα τα projects του Tuomas Saukkonen δεν είναι τα φανταστικά riffάκια (sic) που κλέβουν την παράσταση. Είναι τα φωνητικά!!! Είναι τα χορωδιακά φωνητικά που εκσφενδονίζουν την ποιότητα αυτού του δίσκου σε μοναδικά ύψη.
Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου είναι το “Soturi”. Επίσης τα “Kaipus” “Pimeä” “Ystävë” κινούνται στο ίδιο pattern. Αυτό που μου έκανε το καλύτερο κλικ σε αυτό το δίσκο είναι ότι όσο το ακούς τόσο περισσότερο σου αρέσει. Όσο περισσότερο το ακούς τόσο περισσότερο doom σου φαίνεται. Ο Tuomas είναι κορυφαίος καλλιτέχνης no doubt με μεγαλοφυείς δημιουργίες. Και παρόλο που κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ μέσα στο 2011 ένα σαν Before The Dawn και ένα σαν RoutaSielu κάνενα από τα δύο δεν επισκιάζει το άλλο. Και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως καταφέρει πάντα και σε καθηλώνει με κάθε νέα του δημιουργία.
Συγκρινόμενο με άλλες μπάντες του είδους όπως οι MoonSorrow οι RoutaSielu έχουν πιο δυσνόητα φωνητικά για κάποιον που θέλει να εντρυφήσει στον φιλανδικό στίχο. Βέβαια αυτό δεν είναι αρνητικό για τον πυρήνα των fans στον οποίο απευθύνεται ο δίσκος και φυσικά κανείς δεν μπορεί να στερήσει το δικαίωμα σε μια μπάντα να δημιουργεί στην μητρική της γλώσσα. Εγώ προσωπικά επικροτώ αυτή την προσπάθεια και πάντα θα την επικροτώ. Το μόνο μελανό σημείο του δίσκου είναι η διάρκειά του που μόλις μετά βίας ξεπερνά τα σαράντα λεπτά. Ευτυχώς που στα cd player μας υπάρχει αυτό το μαγικό κουμπάκι το repeat all.
Σε όσους δεν έχουν επαφή με κάποιο από τα projects του tuomas, προτείνω να ξεκινήσουν με το Routa των Black Sun Aeon μετά να ακούσουν το My Darkness των Before The Dawn (εξαιρετικά δυσεύρετο δεν πρέπει να υπάρχει σε κανένα δισκοπωλείο στην Αθήνα, ο γράφων δίνει αμοιβή σε όποιον το εντοπίσει καθώς είναι το μόνο που μου λείπει για να συμπληρώσω την συλλογή μου και ούτε ο Tuomas το έχει όταν τον ρώτησα) και φυσικά το The Darkness των Dawn of Solace. Για τους φαν τα γνωστά. Τρέξτε και πάρτε το!!!
Θα ήθελα να συμπληρώσω ότι το logo το σχεδίασε ο Niko Anttila ένας τρελάρας γεμάτος ενέργεια μεγάλος fan της ελληνικής μυθολογίας και του Ελληνισμού γενικότερα μεγάλος υποστηρικτής της Ελληνικής Μέταλ Σκηνής και δη των Rotting Christ. Τόσο μεγάλος υποστηρικτής που έδωσε το όνομα Nemecic στην μπάντα του από το ομώνυμο κομμάτι των Christ. Το burst.gr θα βρεθεί στην Kouvola της Φιλανδίας στις 03.12.2011 για τα live των Black Sun Aeon / Before The Dawn και ήδη γίνονται προσπάθειες να είναι το πρώτο zine που θα πάρει video interview από τους Tuomas Saukkonen (Black Sun Aeon) και Niko Anttila (Nemecic) επί φιλανδικού εδάφους.
RoutaSielu - Soturi
RoutaSielu - Kaipaus
RoutaSielu - M.E.V.
